Zacan y ncuei

Sa mont se n jiven zacan
cun la ciaspes bel plan y sunan,
belau che n messova se temëi
dal orco che fova da udëi.

Refrain
Śën iela mudeda la cossa
y mo la mudëssi sc’i possa .

Ch’la montes busieia de jënt
pu, diau‘ ma, l ie propi n spavënt
a udëi coch‘ i bëisa ncantëur
cun breies de uni culëur.

Da Pruca nchin te Plan
cun la slites furnoven zacan,
la streda fova lergia assé
y duc canc pudova passé.

Cavia ai bën po‘ slargià
n lëur che s’à drët mpaià,
(ma) śën tumbli y rauscia adalerch
y nëus messon jì sun na pert.

Sal “Schgaguler“ se n pioven zacan,
biei sëui cun la muta tla man,
n bos giapov’n do uni lën,
belau ne s’la fajov’n nia a pën.

Da Urtijëi sun Mont Sëuc ai spanà,
de tel cordes decà y delà,
te na gabia te tiri śën su
y giamëtes ne giates śën plu.

Zacan se n jiven do dlieja
ta Poz, sa Puent y ta Tieja,
mutans y mutons do penic,
ciantedes, rijedes, ce vic.

Śën vai cun chisc schi uni di,
sun Cuca y sun Col da Mesdì,
Mont Sëuc y po‘ Sela y Stevia,
sun Frea y sëura mont via.

Audide ma coche i l’à,
chisc s’niëures de gran zità.

Da dlonch śën vëni caprò,
cun zughes, cun auti y cun l bo,
na ciera ai duc sc’che na schita
belau che i tom‘ ora de slita.

Ruj’nedes, paroles de grandes,
la musa ch‘ les mëina ch’la landes.