Sëlva ie l bel paesc

L ie nzaul n drë bel luech,
che ie cunësce no mé puech.
Sc‘ ulëis savëi si ver‘ inuem,
vel‘ sà da dì po‘ uni uem;
monce ch’i crëps y duc ch’i bòsc
y ch’i biei prei ve l dij bën tosc
o ulëis’a ch’ie ve l dije tosc:

L ie nzaul n drë bel luech,
che verd dal bel mo plu che fuech;
iló ne fejen cumplimënc,
ma n ie de chël tan plu valënc;
y duc se prova chël ch’i po‘,
de fé sc’che jënt no a dandò,
na viva a duc y po‘ saluc:

L ie nzaul n drë bel luech,
y propi chël ch’on dit da puech.
Iló s’la cianten drët de gust
y zënza notes ënghe iust;
n à pu cher y usc assé
y chël aposta per cianté,
y śën ciantëde duc cun mé:

Sëlva ie l bel paesc, ulach’ a duc i plejel,
tan bel ne n’iel inió tan bel che tlo.
Tlo ons dut aldò, de tel bon‘ aries
y tel bon‘ eghes mo che fej bon pro.