La nëif ie tumeda

L vën śën d’inviern,
l d’instà ie passà,
l fova tan bel,
ma śën sciaudons te furnel.
L di vën for plu y plu curt,
l tëmp vën for plu y plu burt,
l d’inviern spand ora si blanch mantel.

Ref.: Cëla ma ora, cëla ce bel,
la nëif ie tumeda sun cësa y medel.
Sciauda la stua, sciauda mé bel,
la nëif ie tumeda ce bel.

Bel blanch iel deventà śën te n colp,
tl bosch vëijen piedies dla bolp.
I lëns plëns de nëif ie ciariei,
a ti cialé, ma ce biei.
L ruf ie belau dlacià pro,
ma ega sotite mëinel mo.
I nsci auden po’ for mo bel fin,
L majené dl vedl mulin.

Ref. Cëla ma ora, cëla ce bel…

I ciamps, i ronesc, i prei,
i fova d’instà mo tan biei,
ma blanc iesi śën deventei,
per po’ se descedé inò de mei.
Si forza l surëdl à perdù,
bon ciaut via per l di ne vëniel plu,
ma sce te ues’a mo n pue’ te sciaudé,
dan cësa sun banch messësses sté.

Ref. Cëla ma ora, cëla ce bel…

Na slita se tira l ciaval,
y nsci van ite y ora per val.
D’inviern ne stan nia mé a durmì,
ma n po’ ënghe nce n pue’ se devertì.
Ja Ianesc do ite pra furnel,
s’aposten na śaura belsnel.
Y un chël scumëncia a suné,
y d’autri ntëur mëisa a carté.

Ref. Cëla ma ora, cëla ce bel…