Bujën de Té

L ie na sëira che mpermët n bel di,
y la luna sciche n mus che semea s'la rì,
ma tl‘aria l fulim dl bënsté che on pra nëus,
mprontes dla mans ulentives
che nes tol la speranza
de fé mo inant chësta vita da śën.
On fertuna, on fertuna de pudëi mo dé ëuta.
Messeron jì mo na streda, l ie na streda
cun n passà plën de fai desmincëi, ne on nia debujën
de nosc savëi, ma la cuscienza sà:
bujën ons de té per viver inant, bujën ons de té.

L ie na sëira, semea cupieda da inier,
y la luna metuda leprò sun papier.
Bona ueia, coche zeche de nventà.
Per chi, da nëus?
Nutizies dl mond y na zaita,
ulon rujené po' balan
pra na mujiga che ie fata per vënder...
Ma son deberieda, deberieda ulons vester medemi,
ascundan mo la defrënzies.
Deberieda,
savan che l mancia mo for te nëus
chël tant per capì na persona
y per pudëi mustré:
bujën ons de té per viver inant, bujën ons de té.

On fertuna, on fertuna de pudëi mo dé ëuta.
Messeron jì mo na streda, l ie na streda
cun n passà plën de fai desmincëi,
ne on nia debujën
de nosc savëi, ma la cuscienza sà:
bujën ons de té per viver inant, bujën de té.