Pavël

Sciche n pavël ulëssi vester che jola via y ca
te n bel pra
cun ciofs, d’uni sort de flëures,
grandes y pitles, de uni sëures.

Jola su che l vënt te porta, jola su suinsom dla sciorta,
via y dojù te n gran pra a udëi cie che iló sarà.

Dé bel sëura sun n ciof che tofa, me lasce sbinghé via y ca tl vënt
y se bever ite per giaté forza, julan inant dut bel cuntënt.

Se ancunté cun na cumpania che te cëla y te scota su
y ti jì do per ti judé a crì n bel ciof da se lascé ju.

Jola pavël, jola pu, l ie pa unì tan desdrù,
jola bel aut, jola su, pona se al lascià ju.

L surëdl me sciauda l’eles, me dà forza che poss’ julé,
les gëure su, tën’ bel spanedes, tl frësch dl vënt me lasci nané.

Do na nibla va l surëdl, dut ntëur devëntel scur,
jole demez dala vintlana y jole su permez a n mur.

L sas bon ciaut me fej sté bën ënghe sce l tëmp ie n pue’ dardëus,
ma na tel sfënta me fej sosta, aspiete gën che l vën linëus.

Ref. Jola pavël, jola pu, l ie pa unì tan desdrù,
jola bel aut, jola su ... pona ne l ei nia plu udù.