La bela nëif

La dumbries ie drët longes
y l di vën for plu curt.
Frëit ie unì ca per la montes,
ma l tëmp ne vën nia burt;

fej’l pa chëst ann la nëif
o ne fej’l pa deguna?
Velch se tol a dì ch’ la vën
canch’ l ie tò ju de luna.
Fej’l pa chëst ann la nëif
o ne fej’l pa deguna?
Sce san Piere tën da nëus
ons povester inò fertuna.

Ref. L nëif, l nëif, hoi, ëis’a udù
ce biei gran floc ch’ l vën śën ju.
Cialëde su, cialëde ca,
ce bel ch’ l nëif, ce bel, hura,
cialëde su, cialëde ca,
ce bel ch’ l nëif, ce bel, hura.

Duc nosc osć y buteghieres
o maestri de jì cun i schi
cëla mé plu su tla nibles;
Śepl, Tone, vie ca, dì:

Ref.