L studënt

N conta, ch’ i ova menà te Funes
n tel pitl mut de Gherdëina.
Davia che l ova nuef ani mé ados,
stajova si oma cun pëina.
Si sor fova ënghe iló a servì,
ma no tla medema cuntreda;
n pue’ plu inite messoven mo jì,
iló fova ëila ruveda.

Śën fovi dui doi te Funes a servì;
ma Engl vardova la vaces,
Maria messova lauré dut l di,
da sëir’ i dulova i braces.
Pernanche la fova unid’ al savëi
che Engl ie tlora che l verda,
ti iela sauteda de jì a l udëi;
ma po’ ‘i à zachei metù verda.

»Du Moidl, du Moidl, wou gheasce den hin?«
Ti svëia riesc do la patrona;
Po’ s’ëuta Maria y dij a ndevin:
»I oni ferlëuren na crona.«
»Jez gheasce zu klauben a gros fir di chie!«,
cumanda adaut ch’la tudëscia.
Maria se mpënsa: »Śën iela sc’ch’ la ie,
n’ ie auter ch’ ulghe y cun prëscia.«

Chël pesta pudëss’ pu unì a me crì«,
dijov’la prësc do enfugheda,
»o muessi pa propi tò ca y ti scrì,
che son feter for amaleda?«
La ulova de forza che l fossa unì,
ma no se tò do la scurieda;
da chëla s’ temov’la, — ne sé cie me n dì — ,
la l’ova n iede paieda.

Ma Engl, san bën, ova auter da fé,
che jì ncantëur pra ’maledes;
levé y gusté y po’ jì a vardé
y jì do si fac y si stredes.
Do n pez à Maria messù po’ se n jì,
drë’ bën ne stajov’la plu ëila;
a cësa ala fa’ mé bel prësc a varì,
y śën iel na cherdla de n’ëila.

Do n ann à nce Engl mudà si patron,
y va per Laion a san Piere;
śën ov’l pra mëisa na majera sciadon,
y n miëur bon bucon te taier.
La n’à durà giut, che l cialova tan bon,
che si oma stentov’ a l cunëscer;
ël fova nfati nton y de rion,
medrë n’ulov’l no crëscer.

»San Piere, adio! Ue jì a Urtijëi,
iló muessi fé mi fertuna;
ja l Englwirt vedi tl prim a udëi,
sc’no vedi pa bën ja la Luna.«
Nscila se mpëns’l y nscila al fat,
ma po’ ‘i iela jita sbuseda;
»Fé l sciolder, dijovel, n’ie nia de fat,
tlo muessi giaté mo vel’ streda.«

N di abenëura po’ s’al mpensà
de jì a studië, sce n l lascia;
ma po’ ‘i ai dit, canche l à damandà:
»Tu bën a studië! Via Fascia! «
»Purvon, dij si oma, lascionsel pu jì,
l po’ unì n preve dainora!«
»Po’ dij mo si pere: »O tu es lier dì,
unions’a cun i grosc po’ bën ora?«

»Cun i grosc? Per i grosc me vën bën me da rì,
chëi fej mé n pue’ de paruda;
Idie y la Madona nes po’ benedì,
po’ bën onse dut chël che juda.«
Y l mut ai mandà a Bulsan a studië,
y l ie unì n preve dainora.
N vëiga ch’ Idie sà daniëura premië
n’oma che prëia y l adora.