La dejandormia

La natura durmienta śën se destluj,
dut ie inò plu viv,
sciaudà dal linëus y dal sentimënt
che on da descurì sce ulon nrescì.

Lascëve purté śën riesc inant
dal'ondes de amor
che ve purterà cuntentëza y pesc
te uni cianton de vosc cuer.

Depënjer n ciel de stëiles
te na nuet plëina de ciarü,
semië de n bastimënt che sbriscia tl vënt.

I juesc ntriganc dla sëida di guanc,
mpëia la pascion,
l lim batù dal'ega dl mer,
dut ie inò plu tler y semea lesier.

I corps suei, dut nturtidlei,
n aud n feter svei,
n se descëida nsci da n suenn pruibì,
che la realtà fej smendrì, ma che n ne uel nia capì.

Depënjer n ciel de stëiles,
te na nuet plëina de ciarü,
semië de n bastimënt, semië de n bastimënt,
semië de depënjer n ciel da stëiles
te na nuet plëina de ciarü,
semië de n bastimënt che sbriscia tl vënt.

Na pitla lum s'à inò mpià,
la speranza crësc,
l temporal ie unì, ie passà y l'aria al rassenerà.