Ciacules y batules

Do mëssa sun ëur de curtina,
se mbat tla vedla Talina,
la fëna de Piere Fumé,
cun Moidl a ciaculé.
Cie arales pa mei inò?
Ncuei ti tënieles pro.

Da uni sajon dl ann
les vëijen batulan,
sibe frëit o sibe ciaut,
la musa ales for mpontaut.
De chësc y dl auter rejoneles,
de duta la val cuioneles.

“I mutons de Luisa de Stina“,
scumëncia śën Anda Talina,
“de plu stlec ne n saral da giaté,
te duta la val da urté.
Da uemes y nia dandò
Ulëssi mo vester leprò.“

“Dla muta ne uei nce ruj’né“,
scumëncia Moidl a cunté,
“la majera sabiona dl luech,
a dì l’aurità y puech:
Bravé, mentì y se scassé,
vel‘ d’auter ne sala da fé.“

“Ch’l gurmel de Iana de Stina“,
respuend inò Anda Talina,
“ncuei l’es ‘segur ududa,
ce sëida, ce moc, ce paruda,
ce filzes, ce zandli, ce pic,
a vester plëns de debic!“

“Ch’la Menza ‘segur es udù,
co dijes’a Moidl śën tu?“
“Mostra de spiza de freda
ie dut l di per streda,
vel‘ d’auter n arala da fé,
che sté a ciaculé.“

“Chi ie pa cavia n curtina?“,
damanda śën Anda Talina,
“ch’la udlana lassù de Custacia,
y Custanza de Pedracia,
Clara lassù da Pilon
y Moniga da Bugon.

Ch’la jëuna de Zia dai sauc
ciantova la mëssa sun i auc,
Barblon lassù dai Coi
trajova su aut ti foi.
Marcion de Jan sartëur
culetova cun l valon ntëur!“

Truepes n contles de teles,
de bela y de burta nuveles,
nfin ch‘ i sona mesdì,
pënseles permò a se n jì.
“O lasceme jì a cujiné!“
L uem po‘ bën spité.

“Ie ëss‘ pa mo truep da t‘ cunté,
ma n‘ dausse m‘ arjumé,
do dlieja s’udons’a nsci“,
dij Moidl mo dan se n jì.
Ncuei te diesc dis leprò
ne la fineles giut no co.