Cianzons y Sajons

Sce fussan tan san y nton
sciche n pëcalën
y sce duc s’ulëss‘ tan bon
che s’ulon nëus śën,
sce n savëss‘ drët bën lauré
y nce n pue‘ cianté
po‘ pudëssen bel assé
propi s’la cighé.
Ma sce jissa velch dandò,
dëssen mé s’la rì
y magari dì leprò:
forsci toch’la nsci,
dut a drët y bel mpont,
sciche n ëssa gën,
ne jirala inió sun l mond,
chël metons pën.

Nëus ulon pa n pue‘ cianté
y cianton for gën,
danz che n muessa n pue‘ mparé
per cianté n pue‘ bën;
canche dut acorda po‘,
drët y bel defin,
po‘ s’la goden danz leprò
tant che n tel bambin.

Canche n aud drët bel flelan,
ie l inviern sun usc,
ma na pert che l vëiga unian
fej de fetri musc
vën l’ansciuda po‘ docà,
pona vëighen prësc
coche chël che n à senà
nasc, vën su y crësc.
Tosc scumëncia po‘ l instà,
propi la sajon che i seniëures de zità
va al frësch n valgon,
fën y blava crësc al ciaut,
canche l pluev sc’che n aud
y d’autonn ie plu segur
dut a drët y madur.

Chëstes ie la cater sajons
che ulan cianté;
nëus ne son degun bincions,
chël pudëis pensé,
y sce l mancia pona mo zeche da bucons,
chël sperons n auter ann
po‘ de miëur‘ sajons.