La blòta pitla rëstla

Che fove mo n tel jëun
me n jivi tan gën su sa mont,
no mé ch’i crëps me trajova da iló su,
l fova bën mo velch deplù:

L fo’a na blòta pitla rëstla sa mont
si pere n gran bacan
nëus doi s’urtan datrai ma mé ascundon
ie n’ove nia tla man.
Sce fove sëul me n piovi su per ch’i coi
iló fajovi nsci:
heiti, (ëila) heiti, hoiti, (ëila) hoiti,
pudo’i da lajù po‘ audì.

Ch’la jëuna n’ei nia giapà,
si pere ne l’à nia data ca,
mé un da scialdi grosc fova bënunì,
ma ie n’ove nia da crì:

L fo’a na blòta pitla rëstla sa mont…

Chi sà pa mei cie ch’ l fova sta‘,
ch’la rëstla s’à amalà
y Chël Bel Die po‘ do n valgun dis,
s’l à tëuta sun paravis:

L fo’a na blòta pitla rëstla sa mont
si pere n gran bacan
nëus doi s’urtan datrai ma mé ascundon
ie n’ove nia tla man;
datrai me n pei mo via y su per ch’i coi
y canche feje nsci:
heiti, (ëila) heiti, hoiti, (ëila) hoiti,
me sal da lassù de audì.