Na plecia

Na pitla plecia cuecena toma ju dal lën,
sufleda demez dal vënt dl autonn.
Ie é pudù udëi, coche la à cumbatù
contra na forza tan plu sterscia che ëila, che ëila.

Prove a la pië su, ne ulësse nia che la feje chësta burta fin.

Ma l vënt me à desmustrà,
che n ne po’ nia tenì dur,
ma lascé jì.

La udëi julé te si gran lidëza
me gëura i uedli.
Y tan de biei lecorc,
che porte for cun mé…
Ne ue i desmincë, ue i tenì pra mé.

Me lasce purté dal rai dl surëdl,
for plu inant y śën...

Te vëije, canche stluje i uedli
te vëije, cële tl ciel y te vëije.
Tu ies for tlo pra mé,
tu ies sciche na plecia,
juleda demez
cun l vënt, dalonc da tlo.
Ma ie te vëije cun uni var che feje,
ie te aude ciantan chësta melodia.
Tu me judes a udëi l bel te uni di.
Ne ue plu me temëi, ue jì inant savan
che

ie te vëije, canche stluje i uedli
te vëije, cële tl ciel y
te vëije, canche stluje i uedli
te vëije, cële tl ciel y te vëije.
Tu ies for tlo pra mé, tu ies sciche na plecia.