L Crist dal tëmp

Canche la ne va nia y dut fej dumbria, n zipladëur lasciova si lëur y va dal bosch su,
ulache l troi fina y l ie mé plu gravinia n si Crist n iede ovel metù su.

Nia per mustré che l sà da ziplé,
ma bën per vel’ d’auter, lascëve cunté,
tlo te chësc luech cie che l ie stat,
la ti ova mo butà y bën perchël se n vëniel tlo su,
ma tant sc’che chëst iede ne s’al mei sperdù
canche l ova udù, si Crist ne fova nia plu.

Dut tan senester,
chi pudëssel pa vester
y dut ntëur univa inò l tëmp,
po’ iel mucià da dedò tla vivanda dl’egaburvanda,
zeche fova che nueva crëta ti à da’.

Y chël che la dumënia ne fova nia inuzënt
y ulova sté ora di uedli dla jënt,
inò de reviers l Crist à purtà,
o ne l ëssel mei fa’.
Śën te si luech straverdel inant
y cëla che l tëmp ne vënie nia grant,
coche nchin śën
per la jënt tl Crist de lën.
Śën al si gheneda
da chëi che va do si streda
y chël che ie stat inier,
chi che se fërma se fej n pensier.