L ruva l inviern

Canche i dis devënta plu curc
y do l lëur, dedora iel scur,
la pleces tumedes dai lëns
y tl nés sëntes bele aria da nëif.
Duc i tieres ie bele te si cuz
y nëus da sëira son pra furnel.
N se ncunforta sce l nëif ju achiet
y n se semieia n mond dut blanch
y la lums sun stradon,
la jënt curida dassënn,
la butëighes se anjinia ca al Nadel.
I mutons cun na cazina,
ti cëla ala vetrina,
n’aria de pesc ie tl luech…
y l ruva pa San Miculau,
l gira ncantëur i malans?
Iel pa mo zeche da cumpré,
che na scincunda messëssen bën fé
a chi che nes à fat for dl bën
y tl bujën fovi for tlo.
Duc i lëns da Nadel ie bele fac su
l se gëura a nëus l cuer
y penson ce bel che l fova
aspité sun Gejù Bambin
te stua duc canc bel adum y
penson ce bel che l ie sun l mond
pudëi judé y se avëi gën.