L bel viac

Dì ma tu, dime tu,
jons‘a al frësch? Ulà ulons'a jì?
Jons‘a al ciaut? Oh ce da rì!
Jons‘a al frëit? Iló jons cun i schi.
Dì ma tu, dime tu,
tl ufize dai viages ulons bën jì,
per n bel viac se apusté
y bën drët dalonc julé.

Cëla tlo, cëla iló,
tan de libri ch‘ i mët ca,
bel dloncora vëniel julà,
dal‘Australia nchin tl‘America.
Cëla tlo, cëla iló,
ce biei luesc che l ie da udëi,
l n mancia mé mo doi de tei
che va a sté te chisc biei hotiei.

Julons'a tlo, julons'a iló?
Drët dalonc ulons mucé,
dut I di ulons paussé,
bel nët nia ne ulons plu fé.
Julons’a tlo, julons’a iló?
N pue‘ de nglëisc fossel bon savëi,
sce pra mësa sons sentei
y ne ulon nia unì freghei.

Ce bel hotel, ce bel hotel,
che nëus doi s’on abinà,
drët dl dut vëniel pità
y da sëira mo balà.
Ce bel hotel, ce bel hotel,
na gran legrëza se ons śën fa‘,
l tacuin ne n’al zarà
y a fé fagot uniral sautà.