Al didancuei iel propi n spavënt

Al didancuei iel propi n spavënt,
a udëi l mond tan melcuntënt,
y ciuldì savons bën da ve l dì,
che l ie cërt’ ëiles che ne uel la capì.

Che ëiles ie de gauja chël ne vëijeles nia ite,
l foss’ da tò n dreml y les śaré ite,
y danz no les lascé ora,
nfin che i ciavëi ti foss’ chersciui dainora.

N bel pubicon se lasceles fé su,
y l mus se depënjeles mo ju,
haha, haha ce darì
nsci ie l mond al didancuei a s’l dì.

Canta, chësc ne foss’ po’ mo nia,
cun ce stolz che les passa mo via,
cun la breies y mo cun i schi,
nsci ie l mond al didancuei a s’l dì.

Son stac sa Sacun al bal,
i balova che l fova n scandal,
n ne cunesciova no plu dai ëi y no dal’ëiles,
i balova che i udova la stëiles.

Son stac do n mur a scuté su,
cie che l cipl d’ëiles se rujenova ju,
śën ulons’a bën ve dì,
cie ch‘ uniuna fova per se crì.

Una dijova: “Ie ulëss’ bën tan me maridé,
ma n bel jëunn saral rie giaté,
n blòt ulëssi avëi,
chël fossa mi majer plajëi.“

Po‘ dij inò l’autra lessù:
“Ie ulëss‘ un ch‘ me lechëssa dut ntëur ju,
da trëi fanceles y n gran palaz,
po’ pudëssi dut l di jì a spaz.

Po’ pudëssi cianté y cighé,
po’ pudëssi balé y fumé,
po’ pudëssi maië tëurta y café,
chël fossa mi miëur gusté!”

“Mutans cialëde cie che fajëis,
tulëde l chitl y lascëde la breies,
lascëde i capric da na pert,
y priede aiut a San Lenert.

Mutans cunscidrëve ma l mond,
tulëve l plaistift y fajëve l cont,
ce crisa y ce stënta che scibla,
sce n ëis mé te na bela gran nibla.

Nëus mutons tenion duc adum,
lascion la mutans dutes al ingrum,
lascion che les se binca do,
y nëus stajon pa y ti cialon pro.”